ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΕΙΝΑΙ ΣΦΑΙΡΕΣ / THE VERSES ARE BULLETS - Θοδωρής Βοριάς / Thodoris Vorias

 

[ζ΄]

Πρὶν μ’ ἐκτελέσετε

μὲ κοιτάζατε στὰ μάτια.

Περιμένατε ἕνα νεῦμα μου

ἀνεπαίσθητο.

Εἴχατε ἀνάγκη ἀπὸ μιὰν ἔγκριση.

Μ’ ἕνα μονάχα νεῦμα

τοῦ μελλοθάνατου

ἡσυχάζει ἡ συνείδηση τοῦ θύτη.

VII

 

Before you executed me

you were looking at me in the eye.

You were waiting for an impalpable

nod of mine.

You had the need of an approval.

By a single nod

of the goner

the sacrificer’s conscience is relieved.

 

Μετάφραση στην αγγλική γλώσσα: Μαρία Ανδρεαδέλλη

Translation in English: Maria Andreadelli

Απόσπασμα από το ποίημα του Θοδωρή Βοριά ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΕΙΝΑΙ ΣΦΑΙΡΕΣ που περιλαμβάνεται στην ποιητική του συλλογή ΑΝΙΛΙΝΕΣ, η οποία που δημοσιεύθηκε στο ΟΚΤΑΣΕΛΙΔΟΥ του ΜΠΙΛΙΕΤΟΥ στο τεύχος 108 τον Ιούνιος του 2021.

Πίσω από το πέπλο - Ιωάννα Χαντζαρά

<<Τα ζεστά σου χέρια τυλίγονται γύρω μου σφιχτά τόσο, που καταφέρνουν να 
συμπιέσουν ακόμη και κείνη την μεγάλη τρύπα που έχω στην καρδιά μου για 
χρόνια.
Μοιάζει όνειρο, βρήκα επιτέλους μια αγκαλιά που μπορώ μέσα της να κρύβομαι 
ολόκληρη, βρίσκοντας  κρυψώνα από τούτο τον κόσμο τον απάνθρωπα σκληρό...
Έχω επιτέλους ένα καταφύγιο, να προφυλάσσομαι από κείνα τα βέλη που μου 
ρίχνουν με μανία μια ζωή τούτοι που να με δουν κάτω αδημονούν…>>

Αυτές ήταν μονάχα μερικές συγκινησιακά φορτισμένες κουβέντες τις εσωτερικής 
μου φωνής, μέχρι που ξάφνου…
Νιώθω ένα χέρι να με χτυπά στην πλάτη κι ακούω μια φωνή χαιρέκακα να γελά…
Ήταν εκείνη , η μοίρα που πάντοτε με τη μοναξιά επιθυμεί να με ενώνει.…
Το πρόσωπό μου προς τον ορίζοντα στρέφει και ξάφνου σε βλέπω να έχεις 
απομακρυνθεί τόσο, που σχεδόν έχω πάψει να διακρίνω τη φιγούρα σου.
Αρχίζω να πιστεύω πως όλο αυτό ήταν ένα παραλήρημα από τον αχαλίνωτο πόνο 
που μου προκάλεσε το χρόνιο βάδισμα σε μονοπάτια από αγκάθια καλυμμένα
Πως δεν υπήρξες ποτέ, πως ήσουν μονάχα μία παραίσθηση κατασκευασμένη από τη 
βαθιά πεθυμιά..

Στη συνέχεια αρχίζω και νιώθω ένα μαχαίρι να σκαλίζει περίτεχνα την πλάτη 

μου.
Πίσω μου κοιτώ και βλέπω εσένα ξανά...
Μα δεν αμύνομαι, δεν πασχίζω να τρέξω μακριά. Μονάχα σαν παιδί χαίρομαι που 
είσαι και πάλι κοντά μου…
Μοιάζει να μην καταλαβαίνω..
Μα εθελοτυφλώ μονάχα…
Δε σε βλέπω κανονικά, μα καλυμμένο από την ιδέα που είχα για σένα, μοιάζει 
με πέπλο. Ένα μέρος του ξετυλίγεται και φανερώνεσαι, μα το ‘’τραβάω’’ και 
σε ‘’καλύπτω’’ ξανά.

  Μιλάς, μα δεν ακούω- ακόμα και αν κάθε λέξη σχηματίζει αντίλαλο εντός μου. 
Συγχέω τις φωνές με απλό κρότο κι έπειτα τις αγνοώ, καλύπτοντάς τις με 
σκόρπιες επουσιώδεις λέξεις.
Εθελοτυφλώ... Αρνούμαι να δεχθώ, την ήττα των σκέψεών μου, την απόκλισή 
τους από την αλήθεια.

  Εθελοτυφλώ, για να συνεχίσω να τις στηρίζω, να τις επικροτώ. Πεισματικά δε 
αρνούμαι πως σπατάλησα χρόνο, περιμένοντας να γίνει πραγματικότητα μια 
σκέψη βασισμένη μονάχα σε προιόντα της εμμονικής μου φαντασίας.
Αδυνατώ ολοκληρωτικά να δεχθώ πως κρατούσε ζεστή την ψυχή μου μονάχα ένα 
όνειρο.

  Συνεχίζω να αρνούμαι ώσπου το πέπλο πέφτει ολόκληρο, προτού να προλάβω να 
ξεγελάσω τα μάτια μου. Οι φωνές είναι πιο καθαρές και δυνατές και δεν 
γίνεται πια να τις μπερδέψω μ’έναν κρότο. Αναγκαστικά βλέπω την αλήθεια. 
Κοιτώντας τη, πιο πολύ πονά το σβήσιμο εκείνης της φλόγα του ονείρου που 
για καιρό κρατήθηκε αναμμένη κι ας έκαιγε αδύναμα.

Καταλαβαίνω τότε, πως αγάπησα το πέπλο πιο πολύ από ό,τι βρισκόταν από πίσω του και πως… 

Αν κάποιες στιγμές κάτι νοσταλγώ, είναι μονάχα εκείνο...

Συνέντευξη με τη συγγραφέα Σοφία Αλεξίου

 

Η Σοφία Αλεξίου είναι μια νέα και δραστήρια συγγραφέας που οργανώνει, με οδηγό το βιβλίο της «Η Έλλη κι ο Ερμής ταξιδεύουν στην Ελλάδα» - Εκδόσεις Ψυχογιός, τις Αθηνοπεριπέτειες.

Οι Αθηνοπεριπέτειες είναι εκπαιδευτικές διαδρομές/ξεναγήσεις στην περιοχή της Πνύκας, σε συνεργασία με ξεναγούς/ μουσειοπαιδαγωγούς. 

Στους περιπάτους εναρμονίζεται η εκπαίδευση, το θεατρικό παιχνίδι και η επαφή με τη φύση. Η διαδρομή διανθίζεται με αναγνώσεις, μύθους, διαδραστικά παιχνίδια και το πιο διασκεδαστικό κυνήγι θησαυρού γνώσης με δώρα για τους μικρούς εξερευνητές και εξερευνήτριες! 

Ας τη γνωρίσουμε λίγο καλύτερα μέσα από τη συνέντευξη που έδωσε στη Μαρία Ανδρεαδέλλη.

Πώς θα συστηνόσασταν στο αναγνωστικό κοινό που ακόμα δε σας έχει διαβάσει;

Ως φιλόλογος με όνειρο να ταξιδέψει όλον τον κόσμο και να γεμίσει την ψυχή της με εμπειρίες, τοπία και φιλίες.

Τι σας ώθησε στη συγγραφή και σε ποια ηλικία;

Από μικρή είχα στο μυαλό μου διάφορες ιστορίες. Άλλες τις έλεγα, άλλες της έγραφα κι αυτό συνέχισε να συμβαίνει όσα χρόνια κι αν περνούσαν. Όταν όμως γέννησα την κόρη μου ένιωσα την ανάγκη να γράψω ιστορίες που θα της χαρίσουν μια σφαιρική οπτική του κόσμου με έναν τρόπο χιουμοριστικό. Ένα βιβλίο που θα έχει μέσα τις πιο γλυκές μου παιδικές αναμνήσεις ταξιδιών. Σαν εκπαιδευτικός είναι πάντα πρόκληση να κάνεις τα παιδιά να αγαπήσουν τις γνώσεις πόσο μάλλον όταν αποδέκτης είναι και το παιδί σου. Αυτό το γεγονός μου έδωσε ακόμη μεγαλύτερη ενέργεια για να συνθέσω κάτι όσο πιο άρτια μπορώ. Έτσι ξεπρόβαλλε η ιδέα της δημιουργίας ενός ταξιδιωτικού οδηγού για να γνωρίσουν τα παιδιά τον κόσμο, την Ελλάδα, τις ομορφιές της και την αξία της φύσης. Να ταξιδέψουν με μια παρέα που «γιορτάζει» τις απλές χαρές τις ζωής- απολαμβάνοντας ένα ηλιοβασίλεμα, κάνοντας βουτιές με φίλους, ανακαλύπτοντας αρχαία μνημεία, περπατώντας στη φύση που είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός της Γης.

Με ποια λογοτεχνικά είδη ασχολείστε συγγραφικά;

Μέχρι στιγμής γράφω παιδικά βιβλία αλλά επόμενος στόχος είναι να ελευθερώσω εκείνο το μυθιστόρημα που έχει καρφωθεί χρόνια στο μυαλό μου και θέλει να πλημμυρίσει σελίδες, να αποτυπωθεί στο χαρτί.

Τι αφορούν τα βιβλία που έχετε ήδη εκδώσει;

Ταξίδια και εξερευνήσεις σε φυσικούς και πολιτιστικούς θησαυρούς της σύγχρονης και αρχαίας Ελλάδας μα και μία περιπέτεια οικολογική για την αγάπη και τον σεβασμό που πρέπει να δείχνουμε στο νερό

Πώς συνήθως αισθάνεστε μετά από μια ζωντανή επικοινωνία με το αναγνωστικό σας κοινό, μετά από μια παρουσίαση;

Αισθάνομαι γεμάτη, με ένα χαμόγελο που δεν ξεκολλάει από τα χείλη. Με ευγνωμοσύνη για το μοίρασμα σκέψεων που είχαμε με τα παιδιά, για το ευγενικό και γλυκό βλέμμα των γονιών, για τα καλά τους λόγια που είναι η μεγαλύτερη έμπνευση και σκάλα για να συνεχίσω να κυνηγώ τα όνειρά μου.

Τι θεωρείτε «άπιαστο όνειρο» στον λογοτεχνικό χώρο, αλλά σκοπεύετε να προχωρήσετε προς αυτό;

Θα ήθελα η συγγραφή να ήταν εργασία βιοποριστική, να δίνεις όλη σου την ενέργεια και να αναγνωρίζεται περισσότερο από τώρα ή τουλάχιστον να ζήσω σε μία Ελλάδα που αλλάζει τα δεδομένα της ως προς τους συγγραφείς, σε μία Ελλάδα που προάγει αληθινά τον πολιτισμό, ενισχύοντας κάθε μορφή τέχνης. Αυτό είναι το όνειρο…

Τι θα συμβουλεύατε έναν δημιουργό που ακόμα δεν έχει τολμήσει να βγάλει το έργο του προς τα έξω;

Να το δουλέψει όσο δεν έχει δουλέψει ποτέ του, κάθε λέξη, κάθε πηγή, να εμβαθύνει ξανά και ξανά σε εκείνο που θέλει να πει εκεί έξω. Να σιγουρευτεί πως αυτό που έχει γράψει αντιπροσωπεύει τη δική του φωνή και να το προσφέρει στον εκδοτικό/ους που πιστεύει πως ταιριάζουν πιο πολύ στο ύφος του και στο αντικείμενο του βιβλίου του. Σημασία έχει να το κάνεις και να προσπαθήσεις να το κατακτήσεις. Οι στόχοι μας είναι η κινητήριος δύναμη, εκείνοι δίνουν νόημα στη ζωή, σκοπό για να πολεμάς την ματαιότητα της ύπαρξης, για να προχωράς. Οι εμπειρίες που θα αποκομίσεις προσπαθώντας να παρουσιάσεις την ψυχή σου μέσω της τέχνης – μέσα από ένα βιβλίο ή μία σύνθεση μουσική είναι εκείνες που θα σε γεμίσουν περισσότερο στο τέλος του ταξιδιού. 

Επικοινωνήστε με τη συγγραφέα στο facebook στο Instagram και 

στο blog της Mom And The City

Μάθετε περισσότερα στο Αθηνοπεριπέτειες – Athinoperipeteies (sofiaalexiou.gr) 

Παρουσίαση βιβλίων - Γιώργος Τσιβελέκος

Στις 17 Δεκεμβρίου στο βιβλικαφέ Booking Hill, ο νέος ποιητής και συγγραφέας Γιώργος Τσιβελέκος παρουσίασε τα τρία πρώτα βιβλία του και γιόρτασε με όλους τους παρευρισκόμενους τα 25α γενέθλιά του.

Πρόκειται για τις δύο ποιητικές συλλογές, Ο επιμένων έρωτας νικά, και, Έρως νικημένε μάχαν, από τις εκδόσεις Οσελότος και για την προεφηβική ιστορία, Οι τρεις μικροί Άϊ Βασίληδες, από τις εκδόσεις Ελκυστής.

Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης για τα βιβλία του μίλησαν:

Γεωργία Σύκα, σκηνοθέτης-παιδαγωγός-συγγραφέας-ποιήτρια

Μαίρη Ελευθεριάδου, καθηγήτρια γαλλικών-συγγραφέας 

Χριστόγιαννος Μαυράκης, ειδικός παιδαγωγός-ψυχοπαιδαγωγός

και τραγούδησαν οι καλλιτέχνιδες: Μάρζια και Νάνσυ Καλαμίδα.

Με αφορμή αυτό το γεγονός, ο Γιώργος Τσιβελέκος προσκλήθηκε σε συνέντευξη κι απάντησε στις ερωτήσεις της Μαρίας Ανδρεαδέλλη.

Ακολουθεί η συνέντευξη, και φωτογραφίες, που τράβηξε ο Δημήτρης Μπαρδάκης κατά τη διάρκεια της παρουσίασης.

1. Πώς θα συστηνόσασταν στο αναγνωστικό κοινό που ακόμα δε σας έχει διαβάσει;

 Ο καλύτερος και πιο ουσιαστικός τρόπος για να συστηθεί ένας συγγραφέας θεωρώ πως είναι μέσω των έργων του. Εξάλλου, ας μην ξεχνάμε πως κάθε έργο είναι και μια κατάθεση ψυχής και στα δικά μου έργα τους υπόσχομαι πως θα βρουν σίγουρα κομμάτια της δικής μου.

Ωστόσο, πλέον θεωρώ πως καλός συγγραφέας ή ποιητής δεν είναι μόνο όποιος γράφει καλά, αλλά και όποιος είναι καλός και ως άνθρωπος και αυτό μπορεί να διαπιστωθεί μόνο με την επικοινωνία ή τη ζωντανή γνωριμία με τον εκάστοτε δημιουργό.

Λέγοντας αυτά, λοιπόν, και μη χαρακτηρίζοντας κάπως τον εαυτό μου, αφήνω το αναγνωστικό κοινό, που δε με έχει διαβάσει ακόμα, να με γνωρίσει από μόνο του όπως θέλει και να σχηματίσει την ανάλογη γνώμη.

2. Τι σας ώθησε στη συγγραφή και σε ποια ηλικία;

Ανέκαθεν λάτρευα τα βιβλία και θαύμαζα τους συγγραφείς για το γεγονός πως φτιάχνουν ολόκληρους κόσμους μόνο και μόνο με τη σκέψη τους. Ίσως ευθύνεται και η ασφάλεια που ένιωθα —και νιώθω, δηλαδή, ακόμα— ανάμεσα στις σελίδες των βιβλίων... Δεν το έχω αναφέρει ποτέ ξανά σε συνέντευξή μου ότι έχω αμφίπλευρη βαρηκοΐα και ότι φοράω ακουστικά... Το γνωρίζουν μόνο όσοι άνθρωποι τους το έχω πει ή με έχουν γνωρίσει από κοντά. Τώρα, όμως, είμαι έτοιμος να το αποκαλύψω και δημόσια...

Όταν διαβάζω, λοιπόν, μπορώ και ακούω τα πάντα πολύ εύκολα... Τους διαλόγους των ηρώων, τις σκέψεις τους, ακόμα και τις κινήσεις τους. Κάπως έτσι, λοιπόν, υποσυνείδητα και συνειδητά, είπα πως θέλω να φτιάξω κι εγώ τους δικούς μου κόσμους ή να μοιραστώ τον εσωτερικό μου κόσμο ειδικά μέσω της ποίησης...

Όμως, σίγουρα δεν αρκεί το να θέλει κανείς να γίνει συγγραφέας ή ποιητής για να γίνει πράγματι, πόσο μάλλον για να είναι και καλός. Εκτός από το ταλέντο και το μεράκι, συντρέχουν κι άλλοι παράγοντες, όπως η ευαισθησία και η παρατήρηση εικόνων, ανθρώπινων συμπεριφορών κ.α., γιατί εντέλει η έμπνευση βρίσκεται εντός και γύρω μας.

Άλλον έναν από αυτούς για εμένα αποτέλεσε η δύσκολη περίοδος που διήνυσα κατά την εφηβεία μου μέχρι την ενηλικίωσή μου και λίγο αργότερα, μέχρι τα 21 μου, χρονική στιγμή που μπήκε καθοριστικά και σοβαρά η συγγραφή στη ζωή μου. Κι επειδή το έχω πει ξανά και ίσως κάποιοι έχουν συνδέσει αυτό το γεγονός με τη συγγραφή της πρώτης αλλά και της δεύτερης ποιητικής μου συλλογής, οι οποίες είναι ερωτικές, όχι, η δύσκολη περίοδος στην οποία αναφέρομαι δεν είχε να κάνει με ερωτική απογοήτευση, αλλά με bullying και ψυχολογική κακοποίηση ή και περιθωριοποίηση.

Η συγγραφή, λοιπόν, αποτέλεσε το γιατρικό μου, τη διέξοδό μου, το καταφύγιο και κρησφύγετό μου, το απάνεμο λιμάνι μου, το φως στο σκοτάδι. Με βοήθησε να βρω τον εαυτό μου και παράλληλα μου έδωσε τη δυνατότητα και την ευκαιρία να μιλήσω για πράγματα λίγο ξεχασμένα, όπως είναι η ανιδιοτελής αγάπη, η αγάπη άνευ όρων, ο πραγματικός έρωτας, η αποδοχή του άλλου, τα αγνά συναισθήματα κ.α.

Επίσης, οφείλω να την ευχαριστήσω και να δηλώσω ευγνώμων και για τους «ωραίους» ανθρώπους που έφερε κοντά μου έκτοτε. Ανθρώπους ευγενικούς που δε βιάζονται να βγάλουν γρήγορα συμπεράσματα για τον άλλον, που δεν παρεξηγούν εύκολα, που έχουν μάθει να σκέφτονται, που δεν κρύβουν τις ευαισθησίες τους και, κυρίως, την ανθρωπιά τους.

3. Με ποια λογοτεχνικά είδη ασχολείστε συγγραφικά;

Ασχολούμαι με την ποίηση και την παιδική λογοτεχνία κυρίως, όπως μαρτυρούν και τα έργα που έχουν ήδη εκδοθεί, τα διηγήματα, το σενάριο, καθώς και το θέατρο. Σε αυτήν την ποικιλία συνέβαλαν σημαντικά οι μεταπτυχιακές μου σπουδές στη Δημιουργική Γραφή και η πεποίθησή μου πως όσα θέλουμε να πούμε πρέπει να τα πούμε με τον τρόπο που τους ταιριάζει και θα μπορέσουν να αποδοθούν καλύτερα.

4. Τι αφορούν τα βιβλία που έχετε ήδη εκδώσει;

Η πρώτη μου ποιητική συλλογή «Ο επιμένων έρωτας νικά» (110 σελίδες — 72 ποιήματα) αρχίζει με ΕΡΩΤΙΚΑ ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ, όπου το ποιητικό υποκείμενο μέσα στη μοναξιά του προσκαλεί την αγαπημένη του, την αναζητά και τη φαντάζεται να έρχεται. Συνεχίζει με τις επίμονες ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ που χρειάζεται να γίνουν για να στεριώσει η σχέση τους και να μην καταστραφεί. Στο τρίτο κεφάλαιο πλέον, της δίνει τις ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ που κάθε ερωτευμένος θα ήθελε να πραγματοποιηθούν και να έχει την τύχη να βιώσει. Και τέλος, στο τέταρτο κεφάλαιο, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΑΖΙ, όπου καταφέρνουν να είναι μαζί, περιγράφεται όλη η μαγεία του σμιξίματος και της νίκης και επικράτησης του έρωτα και των μοναδικών, δυνατών συναισθημάτων του.

Η δεύτερη ποιητική μου συλλογή «Έρως νικημένε μάχαν» περιέχει κι αυτή 72 ποιήματα (118 σελίδες). Όμως, αυτήν τη φορά γίνεται λόγος για τον έρωτα που, ενώ βρίσκεται στο ξεκίνημά του, βλέπει σκιές τριγύρω και έχει ΠΡΟΑΙΣΘΗΣΕΙΣ του «επερχόμενου άδοξου τέλους». Για έναν έρωτα που κάνει τους ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ, τις ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ και τις ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ συναισθημάτων και λαθών της σχέσης του και εκ των υστέρων βρίσκει λύσεις στα προβλήματα που υπήρχαν. Τέλος, στο τρίτο κεφάλαιο, για τα συναισθήματα, τις αναμνήσεις, τις σκέψεις και τις συνθήκες στη ΜΕΤΑ ΖΩΗΝ, μια ζωή μετά την πραγματική ζωή, μια ζωή παρόμοια με θάνατο, αλλά που δεν είναι η μετά θάνατον ζωή, αλλά η μετά τον έρωτα ζωή...

Και τέλος, το νέο προεφηβικό μυθιστόρημα «Οι τρεις μικροί Άι Βασίληδες» (118 σελίδες), κάτι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με τα προηγούμενα έργα μου, είναι μια χριστουγεννιάτικη περιπέτεια με τρία αδέρφια που έχουν να φέρουν εις πέρας μια σημαντική αποστολή, η οποία θα θυμίσει στα ίδια αλλά και σε όσους θα μοιραστούν την ιστορία τους το πραγματικό και ουσιαστικό πνεύμα των Χριστουγέννων... Και ίσως όχι μόνο το θυμίζει, αλλά το επαναπροσδιορίζει.

5. Πώς συνήθως αισθάνεστε μετά από μια ζωντανή επικοινωνία με το αναγνωστικό σας κοινό, μετά από μια παρουσίαση;

Αρχικά, μετά από μια ζωντανή επικοινωνία με τους αναγνώστες, νιώθω χαρούμενος και ευγνώμων για την όλη αγάπη που εισπράττω και τη συμπάθεια που αναπτύσσεται.

Όσον αφορά το πώς νιώθω μετά από μια παρουσίαση, δε θα μπορούσα να απαντήσω αν αυτή η ερώτηση μου γινόταν πριν λίγο καιρό, καθώς η πρώτη μου παρουσίαση πραγματοποιήθηκε μόλις στις 17 Δεκεμβρίου του 2022, ημέρα και των γενεθλίων μου, και αφορούσε και τα τρία έργα μου συγκεντρωτικά...

Κατά τη διάρκειά της, λοιπόν, αλλά και μετά, ένιωθα κάτι παραπάνω από απλή χαρά και ευγνωμοσύνη... Ένιωθα και νιώθω ακόμα τυχερός, «γεμάτος», ανθρώπινη ζεστασιά από όλο τον κόσμο που ήταν εκεί, με τίμησε με την παρουσία του και γιόρτασε μαζί μου, αλλά και δική μου για εκείνον και οπωσδήποτε συγκίνηση...

Εν κατακλείδι, αισθάνομαι πολύ έντονα πράγματα και διαφορετικά από την καθημερινότητά μου μετά από την επαφή μου με τους αναγνώστες και φίλους μου — γιατί οι αναγνώστες μου γίνονται και φίλοι μου, αν δεν είναι ήδη.

Και σε αυτό το σημείο μάλλον οφείλω να παραδεχτώ πως άλλος ένας καλός τρόπος να συστηθώ στο αναγνωστικό μου κοινό είναι μέσα από συνεντεύξεις σαν αυτήν, όπου καταθέτω τις αλήθειες μου.

6. Τι θεωρείτε «άπιαστο όνειρο» στον λογοτεχνικό χώρο, αλλά σκοπεύετε να προχωρήσετε προς αυτό;

Τη δημιουργία ενός δικού μου εκδοτικού οίκου που θα δίνει ευκαιρίες σε όλους τους συγγραφείς που το αξίζουν και δε θα τους εκμεταλλεύεται οικονομικά στον βαθμό που συμβαίνει στις μέρες μας... Μπορείτε να με πείτε και ρομαντικό. Είμαι, το ξέρω και μου αρέσει.

7. Τι θα συμβουλεύατε έναν δημιουργό που ακόμα δεν έχει τολμήσει να βγάλει το έργο του προς τα έξω;

Θα τον συμβούλευα, αν νιώθει ότι έχει γράψει με την ψυχή του και ότι το έχει δουλέψει αρκετά, ώστε να παραδώσει ένα άρτιο αποτέλεσμα, να προχωρήσει άμεσα στην έκδοσή του. Κατά πάσα πιθανότητα αποτελεί ένα όνειρό του και τα όνειρα δεν πρέπει να παίρνουν πολλές αναβολές. Πρέπει να τα ζούμε σήμερα, γιατί αύριο δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει.

Όμως, θα πρέπει να είναι και προετοιμασμένος για την ενδεχόμενη απόρριψη και να θυμάται πως δε σημαίνει τίποτα για την αξία του έργου του.

Δυστυχώς, διαδραματίζουν και πολλοί άλλοι παράγοντες ρόλο, συνήθως εμπορικοί.

Οπότε θα τον συμβούλευα, τέλος, να μην πτοηθεί και να συνεχίσει ακάθεκτος για το καλύτερο δυνατόν.

ἮΡΘΑΝ - Πάνος Χατζηγεωργιάδης

Λίγη ντροπή δέ σου μεῖνε καί λίγη τσίπα

νά περιμένεις τούς βαρβάρους νά σέ σώσουν

τήν ὕπαρξή σου ἔκρυψες σέ τούτη ἐδῶ τήν τρύπα

ζώντας μέ μίαν προσμονή, νά σέ γλιτώσουν.

Τῆς ὕπαρξής σου διάβηκαν τά τείχη

καί σύ παιδί ἀμούστακο, τούς ἄνοιξες νά μποῦνε

κερκόπορτες βρῆκαν πολλές, ἄπ΄τήν στραβή σουτύχη 

κι ἄπ΄τούς κακούς λογαριασμούς πολλά κακά θά ρθοῦνε.

Ἦρθαν οἱ βάρβαροι, τό δίχως ἄλλο

μέσα στῆς πόλης τά στενά περιδιαβαίνουν ἤδη

μαζί μ΄αὐτούς νά, φτάνει ἔρχεται κακό μεγάλο

κι ἡ μοίρα σέ περιγελᾶ ὡς νάσουνα παιχνίδι.

Κι ἄν κάποιος κάποτε σταθεῖ στά λίγα λείψανά σου

μέ ἀπορίαν περισσή πῶς πέθανες δῶ χάμω

μέ θάρρος πού σοῦ ἔλλειψε καί μές τά δάκρυά σου

νά πεῖς πώς ἔχτισα πολλά ὀνείρατα στήν ἄμμο.

ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ - Γρηγόρης Σακαλής

 

Είναι κάποιες στιγμές

που νοσταλγείς

την πρώτη σου νιότη

τα σκιρτήματα της καρδιάς

τα αισθήματα, τις αγκαλιές

τα ωραία παραστρατήματα

τότε που κυβερνούσε

ο ρομαντικός έρωτας

κι όλα ήταν μαγικά

η ζωή έμοιαζε να είναι

τόσο ενδιαφέρουσα

όλο το μέλλον

ήταν μπροστά

και μεγάλα σχέδια

υπήρχαν στο μυαλό μας

κι ύστερα κοιτάς

το σήμερα

και λες

πόσο με γέλασε η ζωή

άλλα μου έταξε

κι άλλα μου πρόσφερε.

ΝΥΧΤΕΣ ΜΙΑΣ ΚΟΡΗΣ - Αριάδνη Πορφυρίου

 

 

Αντικατοπτρισμούς πόθου βουβά τυλίγεις

γυμνός, μαρμάρινος και λείος

σε μιαν άλλη Ανάβυσσο στητός

με υποψία κίνησης και δίψας.

Αλώβητος από φιλιά με διαχέεις

μάτια ρινίσματα πυρός

μιαν έρημο κλείσανε στο άνοιγμά τους.

Πεταρίζουν σαν καραβάνια στην όαση

με νότες ενός κύματος αθάρρευτου.

Εξάγγελος νύχτας ολόφωτης είσαι τάχα

Ή κουρσάρου γενιά δολερή;

Αγγίζουν τα κοσμήματα απ’ τα σεντούκια

τα δάχτυλα, όσο να γίνει η μοιρασιά.

Μόνο τα χάδια απ’ το τραχύ δέρμα της μοναξιάς

μοιάζει να σκοτεινιάζουν τις λάμψεις του λίθου.

Το υφαντό μάς έσωσε άραγε; Και ποιος θα το κρύψει;

Σιωπές αβάσταγες στην αμφίρροπη σχισμή.

Αβέβαιες νύχτες μιας Κόρης.