Λίγη ντροπή δέ σου μεῖνε καί λίγη τσίπα
νά περιμένεις τούς βαρβάρους νά σέ σώσουν
τήν ὕπαρξή σου ἔκρυψες σέ τούτη ἐδῶ τήν τρύπα
ζώντας μέ μίαν προσμονή, νά σέ γλιτώσουν.
Τῆς ὕπαρξής σου διάβηκαν τά τείχη
καί σύ παιδί ἀμούστακο, τούς ἄνοιξες νά μποῦνε
κερκόπορτες βρῆκαν πολλές, ἄπ΄τήν στραβή σουτύχη
κι ἄπ΄τούς κακούς λογαριασμούς πολλά κακά θά ρθοῦνε.
Ἦρθαν οἱ βάρβαροι, τό δίχως ἄλλο
μέσα στῆς πόλης τά στενά περιδιαβαίνουν ἤδη
μαζί μ΄αὐτούς νά, φτάνει ἔρχεται κακό μεγάλο
κι ἡ μοίρα σέ περιγελᾶ ὡς νάσουνα παιχνίδι.
Κι ἄν κάποιος κάποτε σταθεῖ στά λίγα λείψανά σου
μέ ἀπορίαν περισσή πῶς πέθανες δῶ χάμω
μέ θάρρος πού σοῦ ἔλλειψε καί μές τά δάκρυά σου
νά πεῖς πώς ἔχτισα πολλά ὀνείρατα στήν ἄμμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Απόψεις