Οι άγγελοι θα βρίσκονται μες στου Παράδεισου το μέλι και οι διάβολοι χωμένοι αιωνίως μέσα στη φωτιά. Τους αγγέλους όμως διόλου, μες στη γλύκα τους, θα μέλει, οι διάβολοι, που απ’ τις αμαρτίες τους χάσαν την πρωτιά. Και οι διάβολοι, χωμένοι αιωνίως μέσα στη φωτιά, θα βλέπουν όλους τους αγγέλους σε σχόλη και σε τεμπελιά. Οι διάβολοι, που απ’ τις αμαρτίες τους χάσαν την πρωτιά, «τι πάθαμε», θα λένε –όλοι βαρεμένοι– δίχως μιλιά. Θα βλέπουν όλους τους αγγέλους σε σχόλη και σε τεμπελιά «Αχ, τι αποκοτιά που κάναμε», θα λεν, «και τι βλακείες». «Τι πάθαμε», θα λένε –όλοι βαρεμένοι– δίχως μιλιά, «να μην ήμαστε στον Παράδεισο, απ’ τις δολοπλοκίες…» «Αχ, τι αποκοτιά που κάναμε», θα λεν, «και τι βλακείες, με την απιστία μας στο Θεό, απ’ τη σκατένια φύση μας, να μην ήμαστε στον Παράδεισο. Απ’ τις δολοπλοκίες, εδώ θα καιγόμαστε και έτσι θα είναι οι μέρες μας». «Με την απιστία μας στο Θεό, απ’ τη σκατένια φύση μας, τέτοια ζημιά που πάθαμε και φταίμε εμείς όλοι, οι διαβόλοι, εδώ θα καιγόμαστε και έτσι θα είναι οι μέρες μας, καθώς ποτέ πλέον δεν θα γίνουμε αγγελούδια όλοι...» «Τέτοια ζημιά που πάθαμε –και φταίμε εμείς όλοι, οι διαβόλοι– στην Κόλαση αιώνια θα καιγόμαστε· και εντέλει, καθώς ποτέ πλέον δεν θα γίνουμε αγγελούδια όλοι, οι άγγελοι θα βρίσκονται μες στου Παράδεισου το μέλι».
Από το βιβλίο μου ''Της σάτιρας το κάγκελο''
