Αντικατοπτρισμούς πόθου βουβά τυλίγεις
γυμνός, μαρμάρινος και λείος
σε μιαν άλλη Ανάβυσσο στητός
με υποψία κίνησης και δίψας.
Αλώβητος από φιλιά με διαχέεις
μάτια ρινίσματα πυρός
μιαν έρημο κλείσανε στο άνοιγμά τους.
Πεταρίζουν σαν καραβάνια στην όαση
με νότες ενός κύματος αθάρρευτου.
Εξάγγελος νύχτας ολόφωτης είσαι τάχα
Ή κουρσάρου γενιά δολερή;
Αγγίζουν τα κοσμήματα απ’ τα σεντούκια
τα δάχτυλα, όσο να γίνει η μοιρασιά.
Μόνο τα χάδια απ’ το τραχύ δέρμα της μοναξιάς
μοιάζει να σκοτεινιάζουν τις λάμψεις του λίθου.
Το υφαντό μάς έσωσε άραγε; Και ποιος θα το κρύψει;
Σιωπές αβάσταγες στην αμφίρροπη σχισμή.
Αβέβαιες νύχτες μιας Κόρης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Απόψεις